Bibliografia załacznikowa (literatura przedmiotu) – jest to wykaz dokumentów cytowanych i wykorzystanych przez autora dzieła lub tylko związanych z tematem. Bibliografie załącznikową sporządza się w celu ukazania warsztatu naukowego wykonanej pracy.
Bibliografia załącznikowa powinna być opracowana zgodnie z normami: PN-ISO 690: 2002 – Dokumentacja – Przypisy bibliograficzne – Zawartość, forma i struktura, oraz PN – ISO-2:1999 – Informacja i dokumentacja – Przypisy bibliograficzne – Dokumenty elektroniczne i ich części.
Literatura podmiotu – czyli spis tekstów kultury, które wykorzystałeś – np. utwory literackie (wiersze, powieści), plastyczne (np. reprodukcje obrazów, ilustracje rzeźb), muzyczne, filmy.
Literatura przedmiotu – czyli spis dokumentów dotyczących Twojego tematu prezentacji (np. książki, prace w wydawnictwach zbiorowych, artykuły z czasopism, artykuły zamieszczone w Internecie).
Opis bibliograficzny składa się z elementów charakteryzujących dokument, przy czym niektóre elementy nie są obowiązkowe (podkreślone). Np.:
Nazwisko, Imię autora. Tytuł. Oznaczenie wydania. Miejsce wydania: Nazwa wydawcy, rok wydania. ISBN.
Jeśli pomijamy poszczególne elementy opisu musimy być konsekwentni w całej bibliografii.
Kolejność elementów jest obowiązkowa.
Dopuszcza się dowolność interpunkcji czyli poszczególne elementy opisu oddziela się dowolnymi znakami interpunkcyjnymi (np. kropką, przecinkiem, średnikiem, dwukropkiem itd.) Ten sam opis może więc mieć postać np:
Słowacki, Juliusz. Balladyna. Wyd. 3. Warszawa 1982. ISBN 83-06-00041-2.
Słowacki Juliusz, Balladyna, Wyd. 3, Warszawa, 1982, ISBN 83-06-00041-2.
Słowacki J.: Balladyna. Wyd. 3, Warszawa, 1982, ISBN 83-06-00041-2.
Obowiązuje jednak absolutna konsekwencja w raz przyjętym sposobie zapisu!
Jeśli jest wydanie pierwsze (Wyd. 1) lub nie podano – nie uwzględniamy w opisie.
Opisy powinny być uporządkowane w kolejności alfabetycznej.
Przykładowe opisy bibliograficzne (można stosować inną niż zaproponowano interpunkcję):