Poznaliśmy już nazwisko laureatki Nagrody Nobla z literatury za 2020 rok. W dniu 8.10.2020 nagroda trafiła do amerykańskiej poetki i eseistki Louise Glück.
Urodziła się w Nowym Jorku w 1945 roku i mieszka w Cambridge, Massachusetts. Jest poetką i eseistką. Zajmuje się pisaniem, lecz także wykłada angielski na Uniwersytecie Yale. Debiutowała w 1968 roku tomem „Fistborn” i wkrótce została uznana za jedną z najważniejszych współczesnych poetek amerykańskich. W 1993 roku otrzymała Nagrodę Pulitzera, a w2104 roku National Book Award.
W swej twórczości nawiązuje do wątków autobiograficznych, czerpiąc obficie z mitów, historii i natury. Jej nagradzane tomy wierszy to „The Wild Iris”; „Averno”; „Meadowlands”.
Do tej pory opublikowała 12 zbiorów poetyckich, a także publikacje eseistyczne. W swojej twórczości nawiązuje do tematów związanych z jej dzieciństwem i okresem dojrzewania, relacji rodzinnych, związków z rodzeństwem i rodzicami. Poszukuje prawd uniwersalnych, czerpiąc jednocześnie inspirację z mitów i motywów z literatury klasycznej.
Wśród najważniejszych tomów jej wierszy, oprócz debiutanckiego, warto wymienić także „The House on Marshland” (1975), „Descending Figure” (1980) „The Triumph of Achilles” (1985) oraz „Ararat” (1990). W 1992 roku ukazał się jej zbiór „The Wild Iris”, ukazujący dialog między kwiatami a pielęgnującym je ogrodnikiem. Krytyczka literacka Elizabeth Lund nazwała tomik „kamieniem milowym” w twórczości Glück; za ten zbiór poetkę uhonorowano Nagrodą Pulitzera. Osobiste doświadczenia (m.in. rozwód) przelała na treść kolejnych wierszy, publikując „Meadowlands” (1996), a następnie „Vita Nova” (1999) oraz „The Seven Ages” (2001).
W 2004 roku Louise Glück, pod wpływem tragedii 11 września 2001 roku, opublikowała obszerny, podzielony na sześć części wiersz zatytułowany „October”. Nawiązując w nim do tematu tragedii i traumy w greckich mitach, poetka zmierzyła się z tematem uniwersalnego cierpienia. Po tym czasie dołączyła do kadry Uniwersytetu Yale i regularnie publikuje nowe wiersze.
Po polsku trzy wiersze Louise Glück odnajdziemy w antologii „Dzikie brzoskwinie”, w przekładzie Julii Hartwig – i to chyba wszystko. Poezja Hartwig dzieli, jak mi się zdaje, z twórczością Glück zarówno typ wrażliwości, jak ton pozbawiony sztuczności i pozy. Wybrane przez polską poetkę do antologii wiersze wypowiadane są wyraźnym kobiecym głosem, mówią o niemal stereotypowych kobiecych doświadczeniach. W rozgrywających kobiecą tożsamość wierszach Glück rzecz jest jednak znacznie bardziej skomplikowana. Ale by się o tym przekonać (po polsku), trzeba będzie zaczekać.
źródło : https://lubimyczytac.pl/literacka-nagroda-nobla-dla-louise-gluck
https://www.tygodnikpowszechny.pl/literacki-nobel-dla-louise-gluck-165192
zdjęcie:https://pl.wikipedia.org/wiki/Louise_Gl%C3%BCck#/media/Plik:Louise_Gl%C3%BCck_circa_1977.jpg
opracowała : Jolanta Stoszek