19 października 2020 roku odszedł Wojciech Pszoniak, aktor teatralny i filmowy.
Jedna z najciekawszych aktorskich osobowości polskiej sceny ostatnich pięćdziesięciu lat. Jego kreacje filmowe przyniosły mu międzynarodowy rozgłos. Znany z niezapomnianych kreacji, współpracujący z największymi, m.in. Jerzym Kawalerowiczem („Austeria”), Agnieszką Holland („Gorzkie żniwa”, „Zabić księdza”), Piotrem Szulkinem („Golem”) i oczywiście, wielokrotnie, z Andrzejem Wajdą („Wesele”, „Ziemia obiecana” czy „Danton
Wojciech Pszoniak pochodził ze Lwowa, gdzie urodził się i spędził pierwsze dwa lata życia. Pod koniec II wojny światowej jego rodzina musiała wyjechać z tego miasta. Dorastał w Gliwicach. Grał na skrzypcach i klarnecie, uczył się gry na oboju w średniej szkole muzycznej w Bytomiu, udzielał się także w orkiestrze wojskowej i klubie szybowcowym. Występował w teatrach amatorskich i studenckich oraz kabaretach (w 1961 założył kabaret „Czerwona Żyrafa”).
W 1968 ukończył studia na PWST w Krakowie. Występował na scenach Starego Teatru w Krakowie, Teatru Narodowego w Warszawie i Teatru Powszechnego w Warszawie. W latach 1974–1980 był wykładowcą w warszawskiej PWST. W latach 70. występował także w kabarecie Pod Egidą. Od końca lat 70. grał w teatrach francuskich, m.in. w Nanterre, Montparnasse i Chaillot, a także na scenach londyńskich. W latach 80. wyjechał na stałe do Paryża. Od lat 90. występował zarówno w spektaklach francuskich, jak i w polskich. Wystąpił m.in. w sztukach: Klątwa Stanisława Wyspiańskiego (reż. Konrad Swinarski, 1970), Miłość i gniew Johna Osborne’a (reż. Zygmunt Hübner, 1973), Rewizor Nikołaja Gogola (reż. Jerzy Gruza, 1977), Siedem pięter Dino Buzattiego (reż. Andrzej Barański, 1995), Śmieszny staruszek Tadeusza Różewicza (reż. Stanisław Różewicz, 1997) oraz w wyreżyserowanym przez siebie Dożywociu (2001) Aleksandra Fredry.
Mieszkając na stałe we Francji, zawsze podkreślając swoje przywiązanie do Polski. W jednym z wywiadów powiedział:
„Mieszkając na Zachodzie, nigdy nie traciłem kontaktu z Polską. Tu ciągle mam mieszkanie, własny NIP i PIT. Tu mam przyjaciół. Rodzice wychowywali mnie w przekonaniu, że Polska jest najlepszym i najpiękniejszym krajem. Dzięki podróżom po świecie zrozumiałem, że to nie do końca prawda, że są kraje piękniejsze i zasobniejsze. Ale miłość do ojczyzny jest jak miłość do matki. Kochać ją trzeba i szanować za to, że jest. Im bardziej biedna i umęczona, tym większej wymaga miłości”.
Polecam również obejrzeć krótki, aczkolwiek bardzo ciekawy film bez zbędnych słów i patosu o Wielki artyście autorstwa Artur Kinomaniak Pietras .
źródło:
https://culture.pl/pl/tworca/wojciech-pszoniak
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Pszoniak
https://www.filmweb.pl/person/Wojciech+Pszoniak-460
zdjęcie :https://waszemedia.pl/?p=40933
opracowała : Jolanta Stoszek