Rozdział 1

Miało to miejsce jakieś trzy miesiące temu. Będąc na jednej z nielicznych w moim mieście, ale hucznych imprez postanowiłam oddalić się trochę od lekko już wstawionych tłumów aby odetchnąć. Mając słuchawki w uszach nie zwracałam uwagi na inne odgłosy. Patrząc na zegarek, który wybijał północ energicznie i oczywiście niezdarnie, odwróciłam się. Ku memu zdziwieniu czaiła się za mną grupka mężczyzn. Ich oczy były dziwnie przeniknięte krwią, a każdy z nich potężnie umięśniony, co było doskonale widoczne, bo mieli na sobie tylko spodnie. Wiedziałam, że chcą czegoś właśnie ode mnie, gdyż nikogo więcej nie było w pobliżu. Sparaliżowana strachem stałam nieruchomo, gdy zaczęli się do mnie zbliżać. Wszystko potoczyło się bardzo szybko. Po chwili już leżałam na ziemi, a oni – wtedy w moim mniemaniu – okładali mnie pięściami i drapali. Po pewnym czasie odeszli, a ja obolała próbowałam wstać, niestety na próżno. czytaj dalej…

„Kochający kłamca”

Kochać? Kochać? Tak…
Kocham, więc jestem człowiekiem?
Tak, to musi być to,
co odróżnia mnie od wielu zadufanych ludzi

Kocham, więc jestem tolerancyjny?
Tak, przecież to oczywiste
Kocham każdego, kogo spotkam,
Tego, kto mnie akceptuje i kocha,
Tego, kto mnie nienawidzi

Ale tak naprawdę,
W głębi duszy,
Jestem Kłamcą czytaj dalej…

Blask oświeca umysł twój.
Jest już bliżej dzień po dniu,
choć jedynie myślisz to?
jedno serce bije wciąż.
nie wiesz co dziś zrobić znów
ona wciąż pojawia się i zachwyca cialem cię.

Więc powiedz mi kochasz mnie!!
że od dajesz serce swe,
że nikogo nie masz już,
serce myśli o mnie już
o tych chwilach spólnych dniach,
które przeżyliśmy w snach!!

Paulina Kasperek

Serc szklanych tysiąc mam.
A jedno z nich,
rozbite na sto części swych.
Powiedz mi po co mi one są,
gdy serce me podobne do nich jest!!

Tysiąc serc mam jedno jak chcesz ci dam.
Bo w moim sercu udręka gdy widzę szklane serca.
Lecz jednak me serce otumanione,
stracone, stęsknione jest za miłością,
której brakuje w szkle!!

Paulina Kasperek